واپسین لحظات سال و نوروز را چگونه سر کنیم
در سالی که گذشت و به اتمام رسید چه کردم؟ آیا به یاد خدا بودم؟ آیا او را ستایش کردم؟ آیا گرفتاری برادر مؤمنم را رفع کردم؟ آیا حاجتی از او برآورده کردم؟ آیا در غیابش مراقب بودم تا حیثیّتش را حفظ کنم؟
آیتالله مجتبی تهرانی از اساتید برجسته اخلاق ضمن طرح این پرسش که «در لحظات آخر سال چه کنیم؟»، با استناد به احادیثی از امیرالمؤمنین، امام حسین و امام صادق علیهم السلام به این پرسش پاسخ گفت.
آیتالله میرزا احمد سیبویه در ۲۰ ربیعالثانی ۱۳۳۷ قمری در کربلا به دنیا آمد و در خانهای
پر از نور علم و حدیث و معنویت تربیت یافت. وی پس از خواندن دروس مقدماتی و ادبیات،
سطوح را نزد پدر و عمویش مرحوم حاج شیخ محمدعلی سیبویه از علمای کربلا، فرا گرفت و
سطوح نهایی و خارج فقه را از مرحوم علامه فقیه و حاج شیخ یوسف بیارجمندی شاهرودی که
از مجتهدین و علما مبارز کربلا بود، آموخت.
آیتالله مجتبی تهرانی در جلسه درس اخلاق خود گفت: ائمه ما میکوشیدند که مردم را دینشناس و اسلامشناس کنند، میخواستند به مردم شعور دینی بدهند، عکساش بنیامیّه بود که میخواستند مردم را در جهالت نگه دارند و از آنها بهره بکشند. متن کامل سخنرانی ایشان در این جلسه بدین شرح است:
درس فقه حضرت امام در نجف اشرف به موضوع حکومت اسلامی رسیده بود و فضای درس ، جذابیت و طراوت بی مانندی داشت . در محیطی که بسیاری از مباحث دوره عالی حوزه و درسهای خارج فقه، حول محور موضوعات و مسائلی بود که اصلاً در عصر حاضر، موضوعیت خارجی نداشت یا کمتر مورد نیاز بود، حضرت امام با طرح استدلالی «حکومت اسلامی» و ضرورت قیام برای تحقق آن، زلزله ای در افکار حوزویان پدید آورد و یکی از مهمترین و اساسی ترین مسائل فقه اسلامی و شیعی را که در غبار ناباوری نسبت به تحقق آن، مورد غفلت قرار گرفته بود، در مرحله نظری به روشنی روز اثبات کرد و در مقام عمل نیز آنچه را در طول قرن ها برای مؤمنان، یک آرزوی دست نایافتنی بود، محقق ساخت و آنچه را در تصور نمی گنجید به تصدیق آورد.
حضرت آیت الله مجتبی تهرانی با تشریح شرایط خاص خطبه امام حسین(ع) در منا، به تبیین سؤالات بخش اول خطبه و مفاد آن پرداخت.